Αρχοντική, επιβλητική, με αριστοκρατικό στιλ και γατίσια μάτια, η Τζένη Καρέζη ήταν και συνεχίζει να είναι μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Τον Οκτώβριο του 1988, η Τζένη Καρέζη καλείται να παίξει έναν από τους σπουδαιότερους και πιο απαιτητικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, υποδυόμενη την «Λιουμπόβα» στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ. Παρότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε θερμά, τον Μάρτιο του 1989 το θέατρο έκλεισε, καθώς η Τζένη Καρέζη έπρεπε να φύγει εσπευσμένα για το Λονδίνο, καθώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχε συμπτώματα στα οποία ο γυναικολόγος της, απ’ ό,τι φάνηκε, δεν είχε δώσει τη δέουσα σημασία.
Τζένη Καζάκου: «Τη γιαγιά μου δεν τη γνώρισα. Είναι ό,τι έχω δει και ό,τι έχω ακούσει από…»
Instagram / vintagegreece
Όταν ωστόσο διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Στην Αγγλία η Τζένη έμεινε για δυο μήνες, όπου έκανε χημειοθεραπείες και επέμβαση, ενώ επιστρέφοντας εκείνη και ο Κώστας Καζάκος είχαν μείνει με την εντύπωση ότι πρόλαβαν το κακό. Παρότι οι γιατροί της έλεγαν ότι έπρεπε να ξεκουραστεί, εκείνη επέμενε να παίξει την «Ιοκάστη» και να ακολουθήσει τη μεγάλη περιοδεία. Ακολουθεί το έργο «Διαμάντια και μπλουζ», που κάνει πρεμιέρα στις 27 Οκτωβρίου, με τους θεατές να έβλεπαν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλλε για να ανταποκριθεί στον ρόλο της.
«Η Τζένη ήταν ένας άνθρωπος επιθετικός στη ζωή. Ήταν γαντζωμένη με νύχια και με δόντια στη ζωή και στη δημιουργία. Με τον θάνατο δεν είχε συμφιλιωθεί ποτέ. Ο θάνατος ήταν έξω από το οπτικό της πεδίο. Η Τζένη δρούσε σαν να μην επρόκειτο να πεθάνει ποτέ! Ωστόσο, το τελευταίο 3μηνο, 4μηνο, όταν τέλειωσαν οι θεραπείες στο Λονδίνο και δεν έμενε να κάνουμε τίποτα άλλο. Παρέμειναν κάποιες ελπίδες αλλά ήταν αόριστες. Μέσα της ήξερε πολύ καλά, ότι οδηγείται στο αναπόφευκτο. Εκείνο το τρίμηνο, η Τζένη έκανε μία πορεία, που ένας άνθρωπος μπορεί να την κάνει σε 100 χρόνια. Κάλυψε όλο αυτό το ασυμφιλίωτο κενό, με τον θάνατο! Άρχισε να βγάζει, να ακτινοβολεί μία ευγνωμοσύνη για όλα τα πράγματα», είχε πει ο Κώστας Καζάκος, στην εκπομπή στον Νίκο Χατζηνικολάου και το «Ενώπιος Ενωπίω».
«Όλα φεύγουν, όλα απομακρύνονται και δεν ξέρεις πού πηγαίνουν. Τίποτα δεν σε συντροφεύει, καμιά επιτυχία, καμιά Επίδαυρος, κανένας «σπουδαίος ηθοποιός», κανένα χειροκρότημα τη δύσκολη ώρα», είχε πει εκείνη την περίοδο η ηθοποιός.
Γνωρίζοντας πως τα περιθώρια στενεύουν, μία ήταν η σκέψη που καθημερινά στριφογύριζε στο μυαλό της Τζένης Καρέζη. Και αυτή δεν ήταν άλλη από το να επισκεφθεί το εξοχικό της, τον επίγειο παράδεισό της, στην Τσαγκαράδα Πηλίου.
Τελικά, δεν κατάφερε να κάνει αυτό το ταξίδι. Οι γιατροί της δίνουν εξιτήριο και πηγαίνει στο σπίτι της στα Ιλίσια.
Συντετριμμένη εκείνη την εποχή ήταν και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία μάλωσε με τον Κώστα Καζάκο. «Έπρεπε να μείνετε στο εξωτερικό» του είχε πει και επισκέφτηκε την καλή της φίλη λίγες μέρες πριν τον θάνατό της, μία συνάντηση για την οποία δεν έμαθε ποτέ κανείς λεπτομέρειες.
Η συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη είχε αφηγηθεί: «Δέκα μέρες πριν τον θάνατό της, είχα πάει σπίτι της. Άρρωστη πολύ, μου είχε πει πως ίσως και να ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα. Καθόταν στην πολυθρόνα της ντυμένη σαν έφηβη, με αθλητικά παπούτσια. Πρώτη φορά την έβλεπα με αυτά τα παπούτσια. Κάπνιζε ασταμάτητα. Με απελπισία, θυμό για την αδικία, αλλά και με μικρή ελπίδα. Αυτή την εικόνα νομίζω θα κρατήσω μέσα μου. Αυτή περισσότερο από την άλλη, της ηθοποιού που λαμποκοπούσε πάνω στη σκηνή, που θαύμαζε και αγαπούσε ο κόσμος και οι φίλοι της».
Στις 27 Ιουλίου του 1992 έκλεισαν για πάντα τα γαλαζοπράσινα μάτια της Τζένης Καρέζη.
Διαβάστε επίσης:
Μελίνα Μερκούρη – Τζένη Καρέζη: Η ιστορική φωτογραφία τους από συναυλία στα 70s
Τζένη Καζάκου: «Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω γνωρίσει την γιαγιά μου Τζένη Καρέζη»
Καρέζη: Η «άγνωστη» ξαδέλφη της που είχε παίξει στο Λατέρνα, φτώχεια & φιλότιμο – Πώς είναι σήμερα
