Τη σύνδεση των αυτοάνοσων με την ψυχική υγεία διαπιστώνει μια νέα μελέτη από επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Rheumatology.
Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από το 50% των ατόμων με κάποια αυτοάνοση νόσο υποφέρουν επίσης από κατάθλιψη και άγχος. Επιπλέον, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς αναφέρουν σπάνια -ή ποτέ- την κατάσταση της ψυχικής τους υγείας σε κάποιον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης.
Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως σχεδόν ένας στους 10 ανθρώπους παγκοσμίως (13% των γυναικών και 7% των ανδρών) αντιμετωπίζει κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Λαμβάνοντας υπόψη αυτόν τον αριθμό και τη συσχέτιση μεταξύ ψυχικής υγείας και αυτοάνοσων, οι ερευνητές κάνουν λόγο για έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που υποφέρουν σιωπηλά από προβλήματα στην ψυχική του υγεία.
«Το εύρος και ο επιπολασμός αυτών των νευρολογικών και ψυχιατρικών συμπτωμάτων ήταν υψηλότερος από ό,τι είχε διαπιστωθεί προηγουμένως και πολύ υψηλότερος από ό,τι περίμεναν οι κλινικοί γιατροί», δήλωσε στο Health η Melanie Sloan, επικεφαλής ερευνήτρια στη μελέτη από το Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.
Στο πλαίσιο της έρευνας, η επιστημονική ομάδα εξέτασε σχεδόν 1.900 άτομα με αυτοάνοσες διαταραχές. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν για νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα. Επιπλέον, οι ερευνητές απευθύνθηκαν σε σχεδόν 300 παρόχους υγειονομικής περίθαλψης για να συγκεντρώσουν επιπλέον στοιχεία.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως το 55% των ανθρώπων με αυτοάνοσο εμφάνισαν κατάθλιψη. Το 57% βίωσαν άγχος, το 89% πολύ σοβαρή κόπωση και το 70% παρουσίασαν κάποιου είδους γνωστική δυσλειτουργία, όπως προβλήματα μνήμης. Αυτά τα ποσοστά ήταν σημαντικά υψηλότερα από τα αναμενόμενα. Για παράδειγμα, το 47% των ατόμων με λύκο ανέφεραν ότι είχαν αυτοκτονικές σκέψεις σε σύγκριση με την αρχική εκτίμηση του 15%.
Ακολούθως, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως πολλοί άνθρωποι με αυτοάνοσο νόσημα είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν προβλήματα ψυχικής υγείας και να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό. «Πολλοί άνθρωποι, ακόμη και χωρίς αυτές τις ρευματικές παθήσεις, έχουν τον φόβο ότι θα στιγματιστούν λόγω των ψυχιατρικών συμπτωμάτων», ανέφερε η Sloan.
Εξήγησε ακόμα ότι λόγω του χρόνου που μπορεί να χρειαστεί για τη σωστή διάγνωση μιας αυτοάνοσης νόσου, πολλοί ασθενείς χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και σε ορισμένες περιπτώσεις, δίνουν τις δικές τους ερμηνείες για τα συμπτώματά τους. Επίσης, τα συμπτώματα προβλημάτων ψυχικής υγείας δεν είναι ούτε πάντα ορατά, ούτε εύκολο να ελεγχθούν.
Η σύνδεση μεταξύ αυτοάνοσων παθήσεων και ψυχικών ασθενειών
Αν και η σχέση μεταξύ αυτοάνοσης νόσου και ψυχικής υγείας είναι περίπλοκη και δεν είναι πλήρως κατανοητή, περιλαμβάνει αλληλεπιδράσεις τόσο σε βιολογικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, δήλωσε ο Brent Nelson, ψυχίατρος ενηλίκων και επικεφαλής ιατρικών πληροφοριών στο PrairieCare, τμήμα Newport Healthcare.
Πρόκειται για μια περίπλοκη σύνδεση μεταξύ των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος και των κυττάρων του εγκεφάλου. Μια αυτοάνοση ασθένεια πυροδοτεί το ανοσοποιητικό σύστημα και επιτίθεται στον ίδιο τον οργανισμό. Αυτό επηρεάζει τόσο το σώμα όσο και τα εγκεφαλικά κύτταρα. «Η φλεγμονή μπορεί να επεκταθεί στον εγκέφαλο και μπορεί να επηρεάσει τους νευροδιαβιβαστές που ρυθμίζουν τη διάθεση, οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο διαταραχών της διάθεσης», διευκρίνισε ο Nelson.
Σε ψυχολογικό επίπεδο, «η αντιμετώπιση των προκλήσεων μιας αυτοάνοσης νόσου μπορεί να επηρεάσει ένα άτομο, καθώς αισθάνεται λιγότερο ικανό να αντιμετωπίσει τους στρεσογόνους παράγοντες της καθημερινής ζωής, επειδή ξοδεύει πολλή ενέργεια για να αντιμετωπίσει την ασθένειά του».
Προστασία της ψυχικής υγείας
Η προστασία της ψυχικής υγείας ξεκινά με την επίγνωση του προβλήματος, τόνισε ο James Jackson, Ψυχολόγος , επιστημονικός αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Vanderbilt.
Και γι’ αυτό προτείνει στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάποιο αυτοάνοσο να αναζητούν και κάποιον ειδικό στην ψυχική υγεία. Επίσης, συνιστά στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης που αναλαμβάνουν τη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων να συνεργάζονται με επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
Επιπλέον, τα άτομα με αυτοάνοσο μπορούν να ακολουθούν διάφορες τεχνικές μείωσης του στρες, όπως ο διαλογισμός, η γιόγκα ή ασκήσεις επίγνωσης ώστε να βελτιώσουν τη διαχείριση του συναισθηματικού αντίκτυπου της ασθένειας. Στο ίδιο πλαίσιο, οι ειδικοί συστήνουν και την επικοινωνία με οικείους ανθρώπους, ώστε το άτομο με αυτοάνοσο να μοιράζεται τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του.
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]
