Η νόσος Dupuytren ή ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης είναι μια πάθηση που αφορά την παλάμη και τα δάκτυλα του χεριού, η οποία εκδηλώνεται με παθολογική πάχυνση και ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης. Η νόσος έλαβε το όνομά της από τον Γάλλο χειρουργό Baron Guillaume Dupuytren, ο οποίος ερεύνησε για πρώτη φορά και περιέγραψε λεπτομερώς την πάθηση το 1834.
Τα αίτια και τα συμπτώματα της πάθησης
Χαρακτηριστική εικόνα της πάθησης είναι η σύγκαμψη των δακτύλων και κυρίως του παράμεσου και του μικρού, μια κατάσταση που αφορά περισσότερο τους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες μετά τα 40 έτη. Η πάθηση εμφανίζεται συχνά ως ένα εξόγκωμα (οζίδιο) στην παλάμη το οποίο συνήθως είναι ανώδυνο. Στη συνέχεια η διόγκωση γίνεται γραμμοειδής και επεκτείνεται βαθμιαία στην υπόλοιπη παλάμη κατά μήκος των δακτύλων. Η σκλήρυνση παίρνει τη μορφή χορδής κάτω από το δέρμα και όταν η σκλήρυνση επεκταθεί στο δάκτυλο λόγω της ρίκνωσης της απονεύρωσης, το δάκτυλο κάμπτεται και λυγίζει προς την παλάμη, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα έκτασής του.
Το αποτέλεσμα είναι οι ασθενείς να μην μπορούν να τεντώσουν τα δάχτυλά τους ή να μην μπορούν να κάνουν απλές κινήσεις, όπως π.χ να τοποθετήσουν την παλάμη πάνω σε μια επιφάνεια, καταστάσεις που είναι αυτονόητο πως δυσχεραίνουν σημαντικά την καθημερινότητα. Η πάθηση εξελίσσεται προοδευτικά για χρόνια και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που μπορεί να προσβάλλει και άλλα δάχτυλα ή ακόμα και τα δυο χέρια.
Η αιτία της πάθησης δεν είναι γνωστή και σαφής αλλά αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι το γεγονός πως δεν οφείλεται σε κάκωση ή σε τραυματισμό του χεριού. Θεωρείται μια κληρονομούμενη πάθηση με το 60 – 70% των πασχόντων να έχουν γενετική προδιάθεση. Είναι επίσης μία πάθηση που εμφανίζεται συχνότερα σε όσους καταναλώνουν τακτικά αλκοόλ και καπνίζουν συστηματικά αλλά και σε πάσχοντες από διαβήτη, θυροειδή και επιληψία. Για να διαγνωστεί η νόσος απαιτείται κλινική εξέταση από ορθοπαιδικό.
Τα είδη της θεραπείας
Η συντηρητική θεραπεία
Μόλις διαγνωστεί η νόσος ο ειδικός θα αποφασίσει για την κατάλληλη θεραπεία της νόσου, η οποία εξαρτάται από τη βαρύτητα της προσβολής αλλά και από τη γενική κατάσταση του ασθενή. Διάφορες μορφές συντηρητικής αγωγής έχουν εφαρμοστεί όπως είναι οι εγχύσεις κορτικοστεροειδών και κολλαγενάσης. Στην περίπτωση που τα οζίδια στην παλάμη είναι επώδυνα, ενδείκνυται η τοπική έγχυση ή διήθηση προκειμένου να μειωθεί ο πόνος. Η συντηρητική θεραπεία δεν αντιμετωπίζει οριστικά την πάθηση καθώς μόνο η χειρουργική αφαίρεση των ρικνώσεων δίνει την οριστική απάντηση στο πρόβλημα.
Ενδείξεις για χειρουργική θεραπεία
Με αντικειμενικά κριτήρια, ένδειξη χειρουργικής επέμβασης είναι η σύγκαμψη της μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης κατά 15ο-30ο και της εγγύς μεσοφαλαγγικής άρθρωσης κατά 15ο. Χειρουργική θεραπεία μπορεί επίσης να εφαρμοστεί και σε περιπτώσεις στις οποίες η ρίκνωση είναι μικρή αλλά επηρεάζεται σημαντικά η ποιότητα ζωής του ασθενή. Μια ακόμα ένδειξη επέμβασης είναι η αδυναμία απαγωγής των δακτύλων λόγω ρίκνωσης της απονεύρωσης μεταξύ των γειτονικών δακτύλων.
Υπάρχουν διάφορες μορφές χειρουργικής θεραπείας, με την τελική επιλογή να εξαρτάται από τη βαρύτητα της πάθησης, τη συνεκτίμηση των ειδικών χαρακτηριστικών κάθε ασθενή και την εμπειρία του χειρουργού:
- Διατομή της παλαμιαίας απονεύρωσης με κόπτουσα βελόνα. Πραγματοποιείται υπό τοπική αναισθησία με την χρήση βελόνας η οποία τοποθετείται κάτω από το δέρμα και διατέμνει τον ιστό της απονεύρωσης, τις χορδές.
- Υφολική αφαίρεση της απονεύρωσης. Με μια σειρά μικρών τομών δέρματος αφαιρούνται τμήματα της παλαμιαίας απονεύρωσης προκειμένου να μειωθεί η βαρύτητα της νόσου. Το ποσοστό υποτροπής είναι υψηλό.
- Ολική αφαίρεση της απονεύρωσης. Αφαιρείται εξ ολοκλήρου η προσβληθείσα απονεύρωση στην παλάμη και στα δάκτυλα.
- Εκτομή δέρματος και περιτονίας. Πραγματοποιείται σε ασθενείς με πολύ προχωρημένη νόσο. Αφαιρούνται τόσο η πάσχουσα απονεύρωση όσο και το υπερκείμενο πάσχον δέρμα. Το δέρμα που αφαιρείται αντικαθίσταται με δερματικό μόσχευμα το οποίο λαμβάνεται από τον βραχίονα του ασθενή.
- Αρθρόδεση των δακτύλων. Είναι μέρος των επεμβάσεων διάσωσης μετά από πολλαπλά χειρουργεία και υποτροπή της πάθησης.
Μετεγχειρητική Πορεία
Μετά το πέρας της χειρουργικής θεραπείας, δεν είναι απαραίτητη η παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο. Ο πόνος που ενδέχεται να νιώσει ο ασθενής υποχωρεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ενώ και το οίδημα στο χέρι σταδιακά υποχωρεί.
Η φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να βελτιωθεί η ελαστικότητα των αρθρώσεων του χεριού. Σε ασθενείς στους οποίους η δυσκαμψία επιμένει συστήνεται η εφαρμογή λειτουργικών ναρθήκων με τους οποίους διατείνονται τα δάκτυλα την ημέρα αλλά και τις νυχτερινές ώρες.
Η υποτροπή της πάθησης μπορεί να παρουσιαστεί στο 15% των ασθενών ιδίως όταν η πάθηση υπάρχει πολλά χρόνια και η σύγκαμψη των αρθρώσεων των δακτύλων είναι μόνιμη.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα athensorthocenter.gr ή επικοινωνήστε με την κ. Σταματούκου Άννα, στα 6944475635 & 2106837010. Ακολουθήστε το ορθοπεδικό ιατρείο Athens Ortho Center στο Facebook, στο YouTube καθώς και στο Instagram
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]
