Τέμπη: «Δίψασες. Πήγες να πάρεις νερό. Και χάθηκες για πάντα»: Μητέρα 22χρονου Γιώργου ανήμερα της γιορτής του

Ένα από τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών είναι και ο 22χρονος φοιτητής του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ.  Ο 22χρονος γιος του Λυσίμαχου Παπάζογλου, καθηγητή του ΑΠΘ και της Δέσποινας Γκανίδου ταξίδευε με το μοιραίο τρένο και παρότι βρισκόταν σε ένα από τα τελευταία βαγόνια, τη στιγμή της σύγκρουσης είχε μεταβεί στο κυλικείο.

Είχαν ταξιδέψει στην Αθήνα για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Επέβαιναν στο τρίτο βαγόνι και εκείνη τη νύχτα είχε ενημερώσει τους γονείς του ότι θα αργήσουν να φθάσουν στη Θεσσαλονίκη. Κάποιο πρόβλημα στο δίκτυο είχε βγάλει το δρομολόγιο εκτός προγράμματος. Στις 23.30 οι γονείς του έμαθαν από τη φίλη του για το δυστύχημα.

–

Ο Γιώργος Παπάζογλου είχε φύγει από τη θέση του στο τρίτο βαγόνι και πήγαινε να αγοράσει ένα μπουκάλι νερό από την καφετέρια, όταν συγκρούστηκαν τα δύο τρένα.

“Μας πήρε όταν ήταν στη Λάρισα. Μετά από 45 λεπτά μας πήρε τηλέφωνο η φίλη του και μας είπε ότι ο Γιώργος πήγε να πάρει ένα νερό από το κυλικείο, έγινε το ατύχημα και δεν ξαναγύρισε” είπε συντετριμμένος ο άτυχος πατέρας στον ΑΝΤ1.

Ακουγε κλασική μουσική και στόχος του ήταν να πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, πάνω στη Θεωρητική Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων

«Ηθελε να σπουδάσει αυτή την επιστήμη, προσπάθησε πολύ στην τελευταία τάξη του λυκείου, διάβασε και πέρασε 15ος στη σχολή. Τον ενδιέφερε η Φυσική», λέει στην «Κ» ο πατέρας του, Λυσίμαχος Παπάζογλου, καθηγητής Κτηνιατρικής στο ΑΠΘ. Ο γιος του συνήθιζε να διαβάζει ξένα επιστημονικά συγγράμματα, προσπαθούσε συνεχώς να εξελίσσει τις γνώσεις του.

Ραγίζει καρδιές το μήνυμα της μητέρας του ανήμερα της εορτής του. Ο χρόνος σταμάτησε, ο Γιώργος χάθηκε και τίποτα πια δεν είναι το ίδιο για την οικογένειά τους

–

ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥ 22ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ

Γιώργος Παπάζογλου, 22 ετών, φοιτητής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.

Ημέρα της γιορτής σου σήμερα.

Σε ποιον θα ευχηθούμε χρόνια πολλά;

Αγαπημένε μου Γιώργο,

στα 22 σου χρόνια η ζωή είναι μπροστά σου.

Κάνεις όνειρα, σχέδια.

Να απολαύσεις κάθε μέρα της, κάθε στιγμή της.

Να προχωρήσεις με αρχές, αξίες και ήθος.

Να γνωρίσεις ανθρώπους, να κάνεις νέους φίλους, να ταξιδέψεις.

Να εξερευνήσεις τον κόσμο της τέχνης, της φιλοσοφίας, της επιστήμης.

Θέλεις να πάρεις το πτυχίο σου, να συνεχίσεις για μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό στη σωματιδιακή φυσική.

Είσαι ευτυχισμένος, αισιόδοξος, πάντα χαμογελαστός.

Περνάς ένα υπέροχο τριήμερο στην Αθήνα με τη φίλη σου. Και ανεβαίνετε στο μοιραίο τρένο για την επιστροφή.

“Ξεκινήσαμε” μου έγραψες στις 19.30. “Είμαστε στη Λάρισα, έχουμε μια ώρα καθυστέρηση” μου είπες στις 23.05. Ταξιδεύετε στο βαγόνι με αριθμό 3.

Λίγο πριν τα Τέμπτη δίψασες. Πήγες στο μπαρ να πάρεις νερό.

Και ξαφνικά …….

“Έγινε ατύχημα, δεν μπορώ να βρω το Γιώργο, δεν απαντάει στο τηλέφωνο” μου είπε η φίλη σου λίγα λεπτά αργότερα.

Από εκείνη τη στιγμή σε ψάχνουμε, σε περιμένουμε.

Εσύ όμως δε θα γυρίσεις ποτέ. Έφυγες πολύ μακριά μας, σε άλλους τόπους. Πόσο κοστίζει στη σύγχρονη Ελλάδα ένα μπουκάλι νερό; 1 ευρώ ή μήπως μια ανθρώπινη ζωή; Αντίο λατρευτό μου παιδί.

Θα σε αγαπάμε πάντα.

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

🖤🖤🖤💔💔💔

–