Ο Μιχάλης μεγαλώνει μόνος 4 παιδιά μετά τον θάνατο της γυναίκας του: «Θέλω τα παιδιά μου να έχουν αξίες!»

Μιχάλης: Η εξομολόγηση του πατέρα τεσσάρων παιδιών

Ακολουθεί η ιστορία ενός πατέρα, που κατόρθωσε να μεγαλώσει τέσσερα παιδιά μόνος του, μετά τον θάνατο της γυναίκας του από καρκίνο.

Ο Μιχάλης Δαρδανελιώτης, μεγαλώνει μόνος του τα τέσσερα παιδιά του, μετά τον χαμό της γυναίκας του, Χαράς που έφυγε νικημένη από τον καρκίνο. Τα δύο παιδιά είναι της Χαράς από τον προηγούμενο γάμο της τα οποία ο ίδιος έχει υιοθετήσει με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Μάλιστα έκανε την αίτηση υιοθεσίας πριν αποκτήσει με τη Χαρά τα άλλα δύο τους παιδιά.

–

Ο ίδιος δέχτηκε να μιλήσει αποκλειστικά στο - για τον αγώνα του, τις ηθικές αρχές και αξίες που όπως μας είπε προσπαθεί να περάσει στα παιδιά του, τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές της μονογονεϊκής οικογένειας. Το μήνυμα που δίνει στο τέλος σε όλους τους μονογονείς, συγκλονιστικό! Συνέντευξη στην Κυριακή Χαριτάκη για το -

Ακολουθεί η συνέντευξη του Μιχάλη και η ιστορία ζωής του

Μιχάλη καλησπέρα και καλωσόρισες στο -.

Αρχικά θα ήθελα να μου πεις, πώς γνώρισες τη γυναίκα σου τη Χαρά -Τη γνώρισα όταν ήταν χωρισμένη με δύο παιδιά. Παρά τις αρχικές δυσκολίες τα μεγαλώνω μόνος. Με φώναζαν και με φωνάζουν μπαμπά.

–

-Υπήρχαν αντιδράσεις από το περιβάλλον σου γι’ αυτό; -Από την οικογένειά μου όχι. Ίσα ίσα οι γονείς μου, δεν μου είπαν ποτέ κουβέντα, το διασκέδαζαν κιόλας. Από τους φίλους ναι. Μου έλεγαν που πας να μπλέξεις με τη χωρισμένη με δύο παιδιά; -Τί αγάπησες στη Χαρά; -Το πόσο μ αγαπούσε. Θυσίασε τη δουλειά της, τα όνειρά της για’ μένα. Στην αρχή δεν τα πηγαίναμε πολύ καλά, εγώ δεν είχα τόσο καλή συμπεριφορά και με κατέκτησε με τη μεγάλη υπομονή της. Σκέψου πως όταν έπρεπε να φύγω με μετάθεση στην Αθήνα, και ενώ εκείνη είχε στρωμένη δουλειά με καλά λεφτά στο νησί, της είπα “Αν δεν σε δω στο λιμάνι, με μη ξαναενοχλήσεις”. Και ήρθε. Παραιτήθηκε και ήρθε μαζί με τα παιδιά στην Αθήνα. Αγάπησα σε εκείνη το ότι ήταν ένας δυνατός άνθρωπος που στέκονταν στα πόδια του. Μένω μόνος μου από 17 χρονών και ήταν σημαντικό να έχω δίπλα μου μια γυναίκα εξίσου αυτόνομη.

-Πώς γνώρισες τα παιδιά της και πόσο χρονών ήταν τότε; -Τότε ήταν 4 και 2,5 ετών. Δεν έγινε κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία, με ρώτησε μια μέρα αν ήθελα να πάω μαζί τους για μπάνιο και πήγα. Έτσι απλά γνώρισα τα παιδιά. Με τη Χαρά ήμασταν μαζί 13 χρόνια μέχρι που αρρώστησε και συνολικά 16 μέσα στα οποία κάναμε και δύο ακόμη παιδιά. Λίγο πριν αρρωστήσει έμεινε έγκυος και σε 5ο παιδι αλλά το έχασε λόγω παλίνδρομης κύησης. -Και η Χαρά αρρώστησε, πότε; -Το 2015 και έφυγε από καρκίνο το 2018.

Η συνέχεια της συνέντευξης από τον Μιχάλη: “Είμαι αυστηρός με τα παιδιά γιατί θέλω να είναι αυτόνομα όπως ήμουν και εγώ”

-Η ζωή σου πως ήταν τότε με τον καρκίνο ανάμεσά σας; -Όλη μέρα 24ώρες το 24ωρο στο νοσοκομείο με κάποια “διαλειμματα” για  να διαβάσω και να φροντίσω τα παιδιά. Σκέψου ότι κάναμε πικ νικ στο δωμάτιο που έκανε χημειοθεραπείες. –Η Χαρά λοιπόν φεύγει και…μετά τί γίνεται; -Μετά, στις 9 μέρες από τον θάνατό της, “έδιωξα” όλους όσοι ήθελαν να βοηθήσουν. Μετά έμεινα μόνος με τα παιδιά τα οποία ήθελα να μεγαλώσω με αρχές και αξίες και το έχω καταφέρει. Αξίες όπως να τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι, το τραπέζι καλά στρωμένο, το ψωμί κομμένο. Είμαι αυστηρός με τα παιδιά γιατί θέλω να είναι αυτόνομα όπως ήμουν και εγώ.

Όταν πέθανε η Χαρά, μεγάλωσα τα παιδιά με ρίσκο, άγχος και φόβο. Ευχαριστώ ολόψυχα τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών για τη βοήθειά τους. Δεν μένουν Αθήνα αλλά τα καλοκαίρια κρατάνε τα παιδιά στα μέρη τους για διακοπές, οπότε είναι μια σημαντική βοήθεια. Πρακτικά όμως στην Αθήνα είμαι ολομόναχος, δεν είχα καμια βοήθεια. -Ποια η σχέση της οικογενειάς σου με τον βιολογικό πατέρα; -Τα τελευταία χρόνια εχουμε πολυ καλες σχεσεις τα παιδια τον επισκέπτονται και εχουν συχνη επικοινωνια μαζι του και με τη μητερα του.

-

–