–
Ως μικρό παιδί βίωσε σεξουαλική κακοποίηση και σωματική βία. Κι έτσι γνώριζε καλά τι θα γινόταν στη ζωή του όταν μεγάλωνε.
Έλεγε πως θα υποχρέωνε τον κόσμο να τον αποκαλεί «Εκδικητή της Αλάσκα», καθώς είχε μία αποστολή και τίποτα δεν θα τον σταματούσε.
Ο Jason Vukovich πήρε το σούπερ όπλο του, ένα σφυρί, και μεταμορφώθηκε στον άνθρωπο που θα απέδιδε αυτό που ο ίδιος θεωρούσε δικαιοσύνη. Εκδίκηση έψαχνε από ανθρώπους που κακοποιούν σεξουαλικά ανηλίκους και αυτό ακριβώς έκανε.
Μπήκε στο δημόσιο μητρώο με τους σεξουαλικούς παραβάτες της πολιτείας του και βρήκε τη λίστα με τους καταδικασμένους παιδόφιλους. Είχε μια «υπερβολική επιθυμία να δράσει», όπως δήλωσε όταν τον έπιασαν, εξαιτίας των δικών του δεινών. Την κακοποίηση που υπέστη στα χέρια του θετού του πατέρα.
Η δίψα του να ψάξει εκδίκηση για λογαριασμό των θυμάτων των διεστραμμένων παιδόφιλων ήταν μια πτυχή της ιστορίας του που βρήκε απήχηση σε μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινωνίας.
Σε μια παράξενη τροπή της μοίρας, ο «Εκδικητής της Αλάσκα» αποκήρυξε μέσα από τη φυλακή τις πράξεις του, καλώντας τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης να αναζητούν βοήθεια παρά αντίποινα.
–
Αυτή είναι η αμφιλεγόμενη ιστορία του… 
Ένα παιδί μεγαλώνει διαφορετικά
Γεννημένος στο Άνκορατζ της Αλάσκα τον Ιούνιο του 1975, ο Jason Vukovich μεγάλωσε τα πρώτα του χρόνια με τη μητέρα του. Μέχρι να ξαναπαντρευτεί τουλάχιστον εκείνη και να τον υιοθετήσει ο νέος του πατέρας.
Μόνο που ο Larry Lee Fulton αντί να γίνει κηδεμόνας και προστάτης του, έγινε ο δυνάστης του μικρού αγοριού. «Και οι δύο γονείς μου ήταν πιστοί χριστιανοί και μας πήγαιναν σε κάθε εκκλησιαστική λειτουργία, 2-3 φορές τη βδομάδα», περιέγραψε ο ίδιος το ξεκίνημα της ζωής του σε επιστολή που έστειλε στην τοπική εφημερίδα «Anchorage Daily News».
«Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε τον τρόμο και τη σύγχυση που βίωσα όταν αυτός ο άντρας που με υιοθέτησε άρχισε να επιστρατεύει βραδινές, πολύ βραδινές, συνευρέσες για ‘‘προσευχή’’ προκειμένου να με κακοποιεί».
Πέρα από τη σεξουαλική κακοποίηση όταν έπεφτε το σκοτάδι, ο θετός πατέρας τον έδερνε κατά τη διάρκεια της μέρας. Τον ξυλοκοπούσε αγρίως με ξύλινα καδρόνια και τον μαστίγωνε με τη ζώνη του. 
Χρόνια αργότερα, στη δίκη του «Εκδικητή», ο αδερφός του, Joel Fulton, κατέθεσε τα δεινά που είχαν υποστεί τα δυο αγόρια ζώντας με τον βασανιστή τους: «Η δική μου δουλειά ήταν να πάω πρώτος, ώστε να αφήσει τον Jason ήσυχο».
Το ανθρωπόμορφο κτήνος καταδικάστηκε τελικά για κακοποίηση ανηλίκου το 1989, δεν μπήκε όμως ούτε μία μέρα στη φυλακή. Σύμφωνα μάλιστα με τον Vukovich, κανείς δεν ήρθε να δει αν ήταν εντάξει τα παιδιά.
Παρά την καταδίκη, η κακοποίηση συνεχίστηκε για άλλα δύο χρόνια. Μόνο τότε ο 16χρονος Jason πήρε τον Joel και το έσκασαν από το σπίτι. Ο ανήλικος βρήκε τον δρόμο του ως την πολιτεία της Ουάσιγκτον, χωρίς χαρτιά και τρόπο για να ζήσει.
Στράφηκε έτσι στο μικροέγκλημα για να επιβιώσει. Οι συναντήσεις με τον νόμο αυτή την περίοδο πολλές και όλες τραγικές. Αργότερα θα παραδεχόταν πως όλο αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την ανάγκη για επιβίωση, αλλά και την οργή που ένιωθε για την κοινωνία που άφηνε το τέρας ατιμώρητο.
Κάποια στιγμή έφτασε να μισήσει και τον ίδιο του τον εαυτό. Η σεξουαλική κακοποίηση ως παιδί ήταν κάτι που δεν μπορούσε να διαχειριστεί, δεν είχε όμως πού να στραφεί: «Η σιωπηρή κατανόηση ότι ήμουν άχρηστος, ένα απόβλητο … Τα θεμέλια που μπήκαν στα μικράτα μου δεν έφυγαν ποτέ», είπε κάποια στιγμή με αυτοκριτική διάθεση.
Πλέον ζούσε σαν σωστός κακοποιός, το ποινικό του μητρώο απλωνόταν από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον ως το Αϊντάχο, τη Μοντάνα και την Καλιφόρνια. Το 2008 επέστρεψε στην Αλάσκα και συνέχισε να κάνει το μόνο πράγμα που γνώριζε. 
Το ποινικό του μητρώο γινόταν ολοένα και πιο βαρύ. Κλοπές, κατοχή ουσιών, ακόμα και επίθεση στην τότε σύζυγό του. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο που δεν αποδέχεται ως κατηγορία. «Δεν θα μπορούσα ποτέ…», είχε πει.
Έτσι φτάσαμε ως το 2016, όταν το ανοιχτό τραύμα των παιδικών του χρόνων θα εκδηλωνόταν ξανά. Τώρα διάβαζε για τα σεξουαλικά εγκλήματα των παιδόφιλων της Αλάσκα και το αίμα έβραζε μέσα του.
Ο «Εκδικητής της Αλάσκα» και η δίψα για δικαιοσύνη
Αφού ξεψάχνισε το μητρώο των καταδικασμένων παιδόφιλων της Αλάσκα, τον Ιούνιο του 2016 αποφάσισε πως ήταν η στιγμή για πράξεις. Αναζήτησε τρεις από αυτούς και πήγε να τους βρει, με το ευρετήριο που είχε φτιάξει με τα ονόματα και τις διευθύνσεις παραμάσχαλα.
Το πρωινό της 24ης Ιουνίου 2016 χτύπησε την πόρτα του Charles Albee. Όταν εκείνος άνοιξε, ο Jason έσπρωξε τον 68χρονο στο εσωτερικό και τον διέταξε να καθίσει στο κρεβάτι.
–
Αφού του έριξε μερικές σφαλιάρες, του περιέγραψε πώς βρήκε τη διεύθυνσή του και του είπε ότι ήξερε καλά τι είχε κάνει. Και τότε τον έκλεψε και έφυγε.
Δύο μέρες αργότερα, θα έκανε το ίδιο στο σπίτι του Andres Barbosa. Αυτή τη φορά όμως εμφανίστηκε στην πόρτα του στις 4:00 τα ξημερώματα και είχε στο πλευρό του δύο γυναίκες συνεργούς. 
Ο Vukovich απείλησε τον 25χρονο παιδόφιλο με ένα σφυρί, τον χτύπησε στο πρόσωπο και του είπε ότι ήταν εκεί για να «εισπράξει αυτό που ο Barbosa χρωστούσε», σύμφωνα με τη δικογραφία.
Η μία από τις δύο συνεργούς τα βιντεοσκοπούσε όλα με το κινητό της και η άλλη «ξάφριζε» το σπίτι. Στο τέλος του έκλεψαν το αυτοκίνητο και διέφυγαν.
Όταν επισκέφτηκε τον τρίτο του στόχο, έμελλε να γίνει πιο βίαιος. Ο Wesley Demarest άκουσε την πόρτα του να χτυπά μετά τα μεσάνυχτα και πριν προλάβει να ανοίξει, βρήκε τον Jason στο σαλόνι.
«Μου είπε να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και του είπα όχι», ανακαλούσε ο παιδεραστής, «μου είπε πέσε στα γόνατα και του είπα όχι».
Ο Jason τον χτύπησε στο πρόσωπο με το σφυρί. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, του έλεγε: «είμαι άγγελος εκδικητής. Θα απονείμω δικαιοσύνη για τους ανθρώπους που έβλαψες». Και κατόπιν έκανε ξανά αυτό που ήξερε καλά: τον έκλεψε και έφυγε.
Όταν συνήλθε μέσα στα αίματα, ο Demarest κάλεσε την αστυνομία. Δεν θα αργούσαν να βρουν τον δράστη, ο Jason καθόταν μέσα στο αμάξι του, λίγο παρακεί από το σπίτι του παιδόφιλου, με το σφυρί, τα κλεμμένα αντικείμενα και το σημειωματάριο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των τριών θυμάτων του…
Η μεταμέλεια του «Εκδικητή»
Ο Vukovich συνελήφθη επιτόπου και τώρα τον βάραιναν 18 κατηγορίες, για επίθεση, διάρρηξη, κλοπές κ.λπ. Αρχικά δήλωσε αθώος, αποδέχτηκε ωστόσο τη συμφωνία με την εισαγγελία, αλλάζοντας την κατάθεσή του.
Η αποδοχή της ενοχής του για μία υπόθεση επίθεσης και μία κατηγορία για κλοπή τον απάλλαξε από καμιά ντουζίνα επιπρόσθετων κατηγοριών. Ο μόνος όρος που έβαλε; Να μην είναι μεγαλύτερη η ποινή του από τα συνολικά χρόνια που κάθισαν στη φυλακή τα τρία «φερόμενα ως θύματά μου», όπως είπε.
Το 2018 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 28 ετών. Θα παραμείνει μέσα τουλάχιστον 23. Μερικούς μήνες πριν, στην επιστολή που έστειλε το 2017 από το κελί στην «Anchorage Daily News», ο Vukovich ξεκαθάρισε τα κίνητρα της αυτοδικίας. Και τη μεταμέλειά του.
«Σκέφτομαι τις εμπειρίες μου ως παιδί … Πήρα τα πράγματα στα χέρια μου και επιτέθηκα σε τρεις παιδόφιλους», -, «αν έχεις χάσει ήδη τα νιάτα σου, όπως εγώ, εξαιτίας ενός ανθρώπου που σε κακοποιούσε ως παιδί, σε παρακαλώ μη χαραμίσεις το παρόν σου και το μέλλον κάνοντας πράξεις βίας».
Ο Vukovich έκανε κάποια στιγμή έφεση στην πρωτόδικη απόφαση, ισχυριζόμενος ότι το μετατραυματικό στρες ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας στην υπόθεσή του, την έχασε όμως τον Οκτώβριο του 2020.
Παρά το γεγονός ότι μερίδα της τοπικής κοινωνίας τον χαρακτήρισε ανοιχτά ήρωα και χιλιάδες υπογραφές συγκεντρώθηκαν για να δείξει επιείκεια το δικαστήριο, ο δικαστής έκρινε πως «η αυτοδικία δεν έχει θέση στην κοινωνία μας».
Ένας από αυτούς που χάρηκαν για την αρνητική έκβαση της έφεσης ήταν ο Wesley Demarest, το τελευταίο θύμα του «Εκδικητή της Αλάσκα». Ο παιδόφιλος εξέφρασε την ανακούφισή του που ο Jason θα παραμείνει στη φυλακή, προσθέτοντας πως θα προτιμούσε να «μην περιφέρεται τριγύρω ο Vukovich όσο είμαι ζωντανός».
Στα 70 του πια, ο καταδικασμένος παιδόφιλος παλεύει για να σχηματίσει προτάσεις, μετά τα σοβαρά τραύματα στο κεφάλι που του προκάλεσε ο Jason. Δήλωσε επίσης πως έχασε τη δουλειά του. «Μου κατέστρεψε τη ζωή», είπε, «πήρε φαντάζομαι αυτό που ήθελε».
Ο δικηγόρος του Jason, Ember Tilton, μοιράζεται την άποψη πάνω από 5.000 πολιτών της Αλάσκα που έχουν υπογράψει το κάλεσμα για την απελευθέρωσή του. Για όλους αυτούς, ο κύκλος της βίας και του τραύματος δεν θα σταματήσει ποτέ αν τιμωρούνται τα θύματα που γίνονται θύτες.
«Δεν νομίζω πως πρέπει να τιμωρηθεί», λέει ο Tilton, «έχει ήδη τιμωρηθεί. Όλο αυτό το πράγμα ξεκίνησε ως τιμωρία σε ένα παιδί που δεν του άξιζε να του συμπεριφερθούν έτσι».
«Ξεκίνησα την ισόβια καταδίκη μου πολλά πολλά χρόνια πριν, μια ποινή που μου επέβαλε ένα ανίδεο, αμαθές και κακό υποκατάστατο πατέρα», έγραψε ο ίδιος ο Jason.
«Τώρα κινδυνεύω να χάσω το μεγαλύτερο μέρος της ζωής που μου απομένει εξαιτίας μιας απόφασης να κυνηγήσω ανθρώπους σαν αυτόν. Σε όλους όσοι έχουν υποφέρει όπως εγώ, αγαπήστε τον εαυτό σας και αυτούς γύρω σας, αυτός είναι πραγματικά ο μόνος τρόπος να πας μπροστά».
Αυτό είναι το μάθημα που θέλει να δώσει με την τραγική ζωή και τα παθήματά του ο «άγγελος εκδικητής», να βρει το θύμα την εσωτερική του ηρεμία και να παραμείνει μακριά από κάθε πράξη εκδίκησης.
«Δεν υπάρχει θέση για την αυτοδικία σε μια οργανωμένη κοινωνία»…
-
–
