–
Πέρσι τέτοια εποχή έχασα τον άντρα μου και το παιδί μου σε τροχαίο. Είχαμε πάει σε ένα γάμο και επειδή το παιδί δεν καθόταν και γενικά ήταν αναστατωμένο, προσφέρθηκε ο άντρας μου να το πάει στη μητέρα του και να επιστρέψει στο γλέντι. Επάνω σε μια στροφή καθώς οδηγούσε με το κοριτσι μας, έπεσε επάνω τους ένας μεθυσμένος και τους σκότωσε. Χόρευα με τη νύφη την ώρα που χτυπούσε το τηλέφωνό μου από το νοσοκομείο για να μου πουν ότι ο αντρας μου και η κορούλα μου, ήταν νεκροί.
Μπήκα σαν τρελλή στο νοσοκομείο ουρλιάζοντας τα όνοματά τους. Μου έδωσαν στην πόρτα τα ρούχα της μικρής και του συζύγου και μπήκα στο νεκροτομείο να τους αναγνωρίσω. Μέχρι πριν 3 ώρες χειροκροτούσαμε περήφανα και οι τρεις τη νύφη και τον γαμπρό και γελούσαμε και χορεύαμε και τώρα τους παραλάμβανα σε ένα ξύλινο κουτί για να τους θάψω μαζί με τα όνειρά μου.
Έκανα 3 μήνες να βγω από το σπίτι μου. Την κηδεία τη θυμάμαι σαν όνειρο. Όπως μπήκα στο σπίτι μετά την κηδεία με τα ίδια ρούχα έμεινα 3 μηνες καθισμένη σε ένα πάτωμα, εκεί να κοιμάμαι εκεί να ξυπνάω. Ήρθαν οι δικοί μου, προσπάθησαν να με κάνουν να πάω σε ειδικό, τους έδιωξα βρίζοντας. Στο πάτωμα ξυπνούσα, στο πάτωμα έκλαιγα, στο πάτωμα κοιτούσα γύρω μου τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου που είχε γινει στάχτη. Με ηρεμιστικά εννοειται για να μην τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα και αν δεν το έκανα, ήταν γιατί είχα ένα αδερφό μικρό 10 χρονών απο τον δεύτερο γάμο της μητέρας μου και δεν ήθελα να τον χάσω απ τη ζωή μου.
3 μήνες μετά, το έριξα στο ποτό. Παραιτήθηκα από τη δουλειά και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να πίνω. Έτρωγα όλες μου τις οικονομίες στο ποτό, δεν με ένοιαζε τίποτα. Άρχισα να βγαίνω όχι φυσικά για να διασκεδάσω αλλά γιατί άρχισε να με πνίγει το σπίτι και εννοείται έβγαινα για να πιω. Έκανα στέκι μου ένα μπαράκι της γειτονιάς και ήμουν εκεί σχεδόν κάθε βράδυ.
–
Εκεί γνώρισα κάποιον, του είπα την ιστορία μου και εκείνος κάθε βράδυ με άκουγε. Ήταν παντρεμένος και είχε προβλήματα με τη γυναίκα του, μου έλεγε κι αυτός τα δικά του. Μετά από 2 μήνες ήρθε σπίτι μου και το κάναμε, εγώ τύφλα στο μεθύσι δεν θυμάμαι πολλά. Το ήθελα όμως, αυτό το θυμάμαι, εγώ τον κάλεσα και δεν το μετανιώνω. Ένα μήνα μετά, και ενώ το είχαμε κάνει ακόμα δυο τρεις φορές, κρατούσα στο χέρι μου ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης.
Του είπα ότι είμαι έγκυος όχι γιατί ζητούσα κάτι αλλά γιατί θεωρώ ότι έπρεπε να ξέρει. Εξαφανίστηκε, δεν τον ξαναείδα οσες φορές και αν πήγα, άλλαξε τηλέφωνο και έκλεισε το fb του. Ξέρω που ειναι το σπίτι του αλλά δεν θέλω να του δημιουργήσω πρόβλημα ίσα ίσα που με βοήθησε χωρίς να το ξέρει. Με βοηθησε να κόψω το ποτό μαχαίρι, με βοήθησε να σηκωθώ από το κρεβάτι, με βοήθησε να θέλω να ζω. Μάλιστα ο εργοδότης από τον οποίο έφυγα, με προσέλαβε ξανά ενώ είμαι έγκυος γιατί έδειξε κατανόηση της κατάστασής μου και τον ευγνωμονώ. Η έκπληξή μου όταν φάνηκαν στον υπέρηχο δύο καρδιές τεράστια. Η μάνα μου τρελλή από τη χαρά της, με στηρίζει!
–
Χθες πήγα και έκανα τον υπέρηχο Β επιπέδου, είναι αγόρι και κοριτσι. Θα τα βγάλω Δημήτρη και Αλίκη όπως ο άντρας μου και το κοριτσάκι μου, που έχασα.
Όσο για τον πατέρα τους, δεν του κρατώ κακία. Όποτε το σκεφτεί και θελήσει, τα παιδιά του θα είναι εδώ να τα γνωρίσει.
Τον ευχαριστώ από την καρδιά μου για το καλό που μου έκανε.
Γιατί αν δεν ήταν αυτός, εγώ μπορεί τώρα να είχα πεθάνει ενώ έχω πλέον 3 σοβαρούς λόγους να ζω. Τον αδερφό μου και τα δύο μωρά μου.
Μην το βάζετε κάτω. Η ζωή σε δευτερόλεπτα αλλάζει. Είτε για κακό είτε για καλό.
Ισμήνη
*Η κεντρική φωτο του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει τα πραγματικά πρόσωπα
- : -
–
