–
«Τα παιδιά κάνουν τις εργασίες τους στο σχολείο με τη βοήθεια του δασκάλου και όχι στο σπίτι με τους γονείς»
Το Σκανδιναβικό εκπαιδευτικό σύστημα θεωρείται ένα από τα κορυφαία της Ευρώπης, ενώ οι Σκανδιναβοί θεωρούνται από τους πιο ευτυχισμένους λαούς. Τί είναι, όμως, αυτό που κάνει την παιδεία τους τόσο διαφορετική από τη δική μας;
Μια γεύση από το σκανδιναβικό εκπαιδευτικό σύστημα μας δίνει η Βίκυ Βράχα, μια Ελληνίδα δασκάλα που διδάσκει εδώ και 41 χρόνια σε σουηδικό σχολείο, μέσα από την αποκλειστική συνέντευξή της που παραχώρησε στο iefimerida.
Η Βίκυ Βράχα τονίζει πως «η φιλοσοφία του σουηδικού συστήματος είναι η δουλειά να γίνεται στο σχολείο. Οι γονείς απαιτούν από τους δασκάλους να μάθουν τα παιδιά τους και όχι το αντίστροφο», λέει και συμπληρώνει:
«Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι πως το σχολείο αναλαμβάνει την εκπαίδευση και τη διδασκαλία του μαθητή. Για παράδειγμα, μέσα στη τάξη γίνεται γενικότερα το μάθημα, αλλά αν έχουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες προσαρμόζουμε το μάθημα για να ακολουθήσουν κι εκείνα που έχουν ειδικό πρόγραμμα. Υπάρχουν μαθητές που έχουν μια άλλη μητρική γλώσσα και διάφορες άλλες δυσκολίες οπότε ο δάσκαλος προσαρμόζει το μάθημα του έτσι ώστε να ταιριάζει σε όλους του μαθητές. Φυσικά δεν μπορεί να είναι ακριβώς στα μέτρα όλων, αλλά υπάρχει βοήθεια για τα παιδιά που χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση».
Τα παιδιά, σύμφωνα με την κ. Βράχα, ξεκινάνε το σχολείο στην ηλικία των 7 ετών από την τάξη μηδέν ενώ τα βιβλία και η διδακτέα ύλη επιλέγονται από τον δάσκαλο και όχι από το κράτος.
–
Κάτι επίσης αξιοσημείωτο είναι πως οι μαθητές στη Σουηδία βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στη σχολική αίθουσα. «Οι μαθητές μέσα στο σχολείο κυκλοφορούν με τα παντοφλάκια τους ή με τις κάλτσες τους, όπως κάνουν στο σπίτι τους. Μέσα στην αίθουσα έχουμε χαλί που μαζεύονται οι μαθητές και πολλές φορές κάθονται εκεί οπότε δεν επιτρέπεται να φορούν τα παπούτσια τους», εξηγεί η κ. Βράχα.
Επιπλέον, εκτός από τα βασικά μαθήματα, τα παιδιά διδάσκονται και χρηστικές δεξιότητες που τους βοηθούν στην ενήλικη ζωή τους. «Το ένα εξάμηνο μπορεί να έχουν για παράδειγμα ραπτική, το άλλο εργασίες με ξύλο και μέταλλο ή μαγειρική. Συνήθως ένα τμήμα έχει 25 μαθητές οπότε στις δραστηριότητες χωρίζεται το τμήμα για να μπορέσει ο δάσκαλος να βοηθήσει όλους τους μαθητές. Αυτές οι δραστηριότητες ξεκινάνε από την τρίτη δημοτικού», αναφέρει η κ. Βράχα.
Advertisement
-
–
