–
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Χριστούγεννα ε;
Ξανά Χριστούγεννα, ξανά γιορτή, ξανά χαρά. Ξανά ήμερες αγάπης, ξανά φώτα και χρυσόσκονες, ζεστασιά και γιορτές! Όλα στη θέση τους, όλα όπως πρέπει, όλα όμορφα, όλα καλά λοιπόν!
Όλα;
Όχι! Δεν είναι όλα, δεν είναι για όλους Χριστούγεννα σήμερα, δεν είναι όλοι μαζεμένοι σε ένα τραπέζι, δεν είναι όλοι στο σπίτι τους, ούτε είναι όλοι ντυμένοι με τα καλά τους.
Για κάποιους δεν είναι Χριστούγεννα σήμερα, Τρίτη είναι.
–
Για κάποιους δεν είναι γιορτή, μια ακόμη βάρδια είναι.
Κάποιοι δεν είναι στα σπίτια τους, στους δρόμους είναι.
Κάποιοι δεν τσουγκρίζουν ποτήρια, με ένα καφέ στο χέρι είναι.
Κάποιοι δεν φορούν τα καλά τους, τις στολές τους φοράνε.
Στολές! Όχι σαν του Άγιου Βασίλη… λιγότερο εντυπωσιακές, λιγότερο φανταχτερές. Στολές λεκιασμένες από αίμα και ποτισμένες με κούραση.
Για κάποιους ανθρώπους δεν χτυπάνε καμπάνες, χτυπάνε τηλέφωνα.
Δεν ακούνε κάλαντα, παγωμένους ασυρμάτους ακούνε.
Δεν ηχούν μελωδίες στα αυτιά τους, σειρήνες ουρλιάζουν.
Δεν είναι ήρεμοι και ξένοιαστοι, με τους σφυγμούς στα κόκκινα είναι.
Δεν είναι φορτωμένοι με δώρα, φορτωμένοι με ευθύνη είναι, μια ευθύνη βάρια, που όμως τους έχει γίνει συνήθεια πια.
Δεν πολεμούν καλικάντζαρους, πολεμούν με τον θάνατο, με τον χρόνο παλεύουν, με τον πόνο τα βάζουν. Κάποιες φορές νικάνε και άλλοτε πάλι χάνουν. Όμως είναι πάντα εκεί, ότι μέρα και αν δείχνει το ημερολόγιο, ότι ώρα και αν δείχνει το ρολόι. αυτοί είναι πάντα εκεί έξω.
Προσπαθούν να κάνουν τις δικές σας γιορτές πιο ασφαλείς.
Προσπαθούν να προλάβουν το κακό ή να το κάνουν μικρότερο κακό.
Κουβαλάνε μες στις ψυχές τους όλα εκείνα τα κρυφά “γαμώτο” που ψιθύρισαν κάθε φορά που λύγισαν από το βάρος της σκληρής πραγματικότητας, όλα εκείνα τα “γαμώτο” που είπαν μέσα τους, στην θέα ενός σοβαρού περιστατικού που κλήθηκαν να περιθάλψουν. Όλα τα “γιατί Θεέ μου” που κράτησαν μέσα τους κάθε φορά που μάτωσε η ψυχή τους από τον ανθρώπινο πόνο που αντικρίζουν συχνά. Μα δεν θα στα δείξουν ποτέ.
Κουβαλάνε μια ελπίδα, ένα “κουράγιο”, ένα “όλα καλά θα πάνε” και ένα “μη φοβάσαι,εγώ είμαι εδώ”, για να τα χρησιμοποιήσουν όπου χρειάζεται, όπου πρέπει.
Κουβαλάνε το καθήκον τους, την εμπειρία και τις γνώσεις τους και αυτά είναι τα δώρα τους που μοιράζουν απλόχερα σε όποιον τα έχει ανάγκη.
Προσπαθούν να έχετε και του χρόνου όλους τους ανθρώπους σας γύρω από το γιορτινό σας τραπέζι.
Προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι Χριστούγεννα.
Είναι οι άνθρωποι φύλακες – άγγελοι!
Είναι αυτοί που έχουν μάθει όταν κοιτάζουν γύρω τους να μην βλέπουν λαμπάκια και στολίδια, αλλά να βλέπουν ανθρώπους. Είναι οι άνθρωποι που είναι εκεί έξω για σένα, που θα δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό όταν τους χρειαστείς. Είναι οι άνθρωποι που έχουν φιλότιμο, που θα σε βοηθήσουν, που θα σε ακούσουν, που θα σου απαλύνουν τον πόνο, που θα σου χαμογελάσουν για να νιώσεις καλύτερα. Που μάθανε να παλεύουν, που η προσπάθεια έχει γίνει μοίρα τους και πεπρωμένο.
Και προς Θεού, μην μπερδεύεσαι, δεν είναι ούτε ήρωες, ούτε υπεράνθρωποι, είναι άπλα άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν οικογένειες, που θα ήθελαν να είναι στα σπίτια τους, που θα ήθελαν και εκείνοι σήμερα να είναι Χριστούγεννα και όχι Τρίτη.
Σε αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, πιστεύω ότι τους αξίζει ένα μπράβο, τους αξίζει μια αναγνώριση των προσπαθειών τους. Ένα μπράβο για τις μάχες που δίνουν κάθε μέρα, για τον αγώνα που κάνουν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.Όμως αυτές τις γιορτινές ήμερες το αξίζουν λίγο περισσότερο.
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλους!
Μα πιο πολύ,καλή δύναμη, καλές γιορτές και καλά Χριστούγεννα στους ανθρώπους φύλακες – άγγελους, στους συναδέλφους μου, στους ανθρώπους του ΕΚΑΒ.
ΠΗΓΗ
–
