Στο Λος Άντζελες στις 10 Μαρτίου 1928 ο 9χρονος Ουόλτερ Κόλλινς κατευθύνεται προς τον κινηματογράφο της περιοχής του. Δεν θα επιστρέψει ποτέ στο σπίτι του.
Η μητέρα του, Κριστίν Κόλλινς θα απευθυνθεί τις αρχές. Η αστυνομία μετά από ένα διάστημα πέντε μηνών η αστυνομία θα την ενημέρωνε ότι ο γιος της βρέθηκε. Έκαναν λάθος όμως.
–
Στην προσπάθειά τους να καλύψουν την αστοχία τους, έκλεισαν σε ψυχιατρείο την Κόλλινς και προσπάθησαν να αποσιωπήσουν την υπόθεση.
Η εξαφάνιση του 9χρονου Ουόλτερ Κόλλινς
Εκείνο το βράδυ του Μαρτίου η Κόλλινς έδωσε στον γιο της χρήματα να πάει σινεμά. Η ώρα περνούσε και το μικρό αγόρι δεν γύριζε στο σπίτι. Η Κόλλινς βγήκε στους δρόμους αναζητώντας τον και όταν δεν μπόρεσε να τον βρει, έσπευσε στην αστυνομία.
Ο αρχές πίστεψαν στην αρχή ότι ο Ουόλτερ απλά το είχε σκάσει, ωστόσο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το παιδί είχε πέσει θύμα απαγωγής. Έψαξαν εξονυχιστικά τους δρόμους και ρώτησαν σχετικά όλους τους γείτονες της Κόλλινς, οι οποίοι ανέφεραν ότι εκείνη την περίοδο είχαν παρατηρήσει ότι συχνά στάθμευε ένα αυτοκίνητο απέναντι από το σπίτι της οικογένειας.
Αν και η αστυνομία κινητοποιήθηκε και διεξήγαγε σχολαστικές έρευνες σε ολόκληρο το βορειοανατολικό μέρος της πόλης, ένα μήνα μετά κανένα ίχνος του Ουόλτερ δεν είχε βρεθεί. Από το αστυνομικό τμήμα αποφασίστηκε να σταματήσουν τις έρευνες για το εξαφανισμένο αγόρι.
–
Η εξαφάνιση του μικρού αγοριού απασχόλησε πολύ το Τύπο της εποχής.
Το «χαμένο» αγόρι
Η υπόθεση εξαφάνισης του 9χρονου Κόλλινς είχε πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις από τα μέσα της εποχής. Μετά από πέντε μήνες, η Κριστίν πληροφορήθηκε ότι το παιδί της βρέθηκε πολλά, μάλιστα, χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, στο Ιλλινόις. Υποτίθεται ότι ο ίδιος ο μικρός Ουόλτερ είχε καλέσει την αστυνομία και είχε αναφέρει το όνομά του.
Η μητέρα του εξαφανισμένου αγοριού, Κριστίν, η οποία όλο αυτό το διάστημα δεν είχε πάψει λεπτό να ελπίζει για τον Ουόλτερ, συγκινημένη και ενθουσιασμένη, ανέμενε να δει τον γιο της μετά από τόσο καιρό. Πλήθος κόσμου και δημοσιογράφων περίμεναν μαζί της όπως επίσης και ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος, Τζ. Τζ. Τζόουνς.
Μόλις ο Ουόλτερ κατέβηκε από το τρένο που τον μετέφερε στο Λος Άντζελες, η Κριστίν σοκαρίστηκε. Το παιδί που υποστήριζε ότι ήταν ο Ουόλτερ Κόλλινς, δεν ήταν ο γιος της! Υπήρχαν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των δύο αγοριών, αλλά δεν ήταν αυτός.
Ο Τζόουνς προσπάθησε να εξηγήσει ότι το παιδί ήταν όντως ο εξαφανισμένος γιος της και πως οι κακουχίες τον είχαν «αλλάξει λίγο» , όμως η μητέρα ήταν ανένδοτη. Ο αρχηγός της αστυνομίας τότε, φοβούμενος ότι η αποτυχία του θα εξέθετε ολόκληρο το τμήμα του μπροστά στον Τύπο, πρότεινε στη μητέρα να πάρει το παιδί στο σπίτι και να το «δοκιμάσει για 15 ημέρες»!
Η Κόλλινς, κάτω από την πίεση τόσο του ίδιου και όσο και των δημοσιογράφων, τελικά συμφώνησε και έφυγε με το αγόρι που δεν ήταν ο γιος της.
Παράλληλα, οι αρχές εξέτασαν τον «Ουόλτερ», ώστε να καταλήξουν στον απαγωγέα του.
Οι καταθέσεις όμως του παιδιού δεν οδήγησαν πουθενά. Αστυνομικό και ιατρικό προσωπικό δεν μπόρεσαν να βγάλουν συμπεράσματα, καθώς το αγόρι δεν έλεγε τίποτα.
Τα οδοντικά στοιχεία, η αποκάλυψη και το ψυχιατρείο
Αφού πέρασαν τρεις εβδομάδες, η Κριστίν δεν άντεξε άλλο. Αποφάσισε να αποδείξει με στοιχεία ότι ο γιος παρέμενε εξαφανισμένος. Χρησιμοποιώντας τα οδοντικά αρχεία του γιου της τα οποία σε σχέση με το ξένο αγόρι που έμενε στο σπίτι της παρουσίαζαν μεγάλες διαφορές. Τότε πήγε τα στοιχεία στον Τζόουνς.
Ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος όχι μόνο δεν την άκουσε, αλλά αποφάσισε να την κλείσει σε ψυχιατρική κλινική, βάσει του «Κώδικα 12», που προέβλεπε ότι όποιος είναι «δύσκολος στην επικοινωνία ή ενοχλητικός» θα παραπέμπεται σε κλινική για φρενοβλαβείς.
Ο 9χρονος Ουόλτερ Κόλλινς και ο12χρονος Άρθουρ Χάτσινς Τζ.
Η Κριστίν είχε περάσει ήδη δέκα ημέρες στην κλινική υπό άθλιες συνθήκες, όταν ο «Ουόλτερ» αποκάλυψε την αλήθεια. Το πραγματικό όνομα αγοριού ήταν Άρθουρ Χάτσινς Τζ., ήταν ένα 12χρονο αγόρι από την Αϊόβα, που το είχε σκάσει από το σπίτι.
Όταν έμαθε για τον εξαφανισμένο Κόλλινς αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να ξεφύγει από τους βίαιους γονείς του, αλλά και για να δει το Χόλιγουντ από κοντά.
Η Κόλλινς όταν επέστρεψε στο σπίτι της κατέθεσε αγωγή για εξαναγκαστικό εγκλεισμό εναντίον της πόλης του Λος Άντζελες. Κέρδισε τη δίκη και ο Τζόουνς υποχρεώθηκε να καταβάλλει αποζημίωση ύψους 10.800 δολαρίων. Ο αρχηγός της αστυνομίας, βέβαια, ποτέ δεν έδωσε αυτά τα χρήματα.
Τι απέγινε όμως ο Ουόλτερ Κόλλινς
Η Κριστίν επισκέφτηκε τον κατά συρροή δολοφόνο
Εκείνη την εποχή, στην περιοχή Γουάινβιλ της Καλιφόρνιας, εκτυλίσσονταν τραγικά γεγονότα. Φήμες ήθελαν έναν 19χρονο νεαρό, με το όνομα Γκόρντον Νόρθκοτ, να κακοποιεί τα ανίψια του. Μία συγγενής των παιδιών αποφάσισε να επισκεφτεί τον Νόρθκοτ για να δει αν οι φήμες που κυκλοφορούσαν ήταν αληθινές. Οι φόβοι της επιβεβαιώθηκαν και η γυναίκα απευθύνθηκε αμέσως στις αρχές.
Ο Νόρθκοτ αποδείχτηκε ότι ήταν κατά συρροή δολοφόνος. Απήγαγε παιδιά και τα κλείδωνε στο κοτέτσι της φάρμας του.
Καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία τριών αγοριών. Υπολογίζεται όμως ότι τα θύματά του ήταν περισσότερα από 20 παιδιά και ανάμεσα σε αυτά ήταν και ο Ουόλτερ Κόλλινς. Η αστυνομία βρήκε στον τόπο του εγκλήματος ανθρώπινα μέλη αλλά και ρουχισμό που παρέπεμπαν στο άτυχο αγόρι.
Ο Νόρθκοτ δεν ομολόγησε ποτέ το έγκλημα, ούτε είπε τίποτα στην Κριστίν για το γιο της, όταν εκείνη τον επισκέφτηκε στο κελί του.
Η ίδια θεώρησε ότι ήταν τρελός και πίστευε ότι ο γιος της ήταν ζωντανός.
Ο Νόρθκοτ εκτελέστηκε στις 3 Οκτωβρίου 1930.
Η Κριστίν Κόλλινς μέχρι το τέλος της ζωής της δεν έπαψε να ψάχνει τον γιο της. Το γεγονός ότι δεν βρέθηκε ποτέ το σώμα του Κόλλινς, την έκανε να συνεχίσει να ελπίζει.
Το 2008 προβλήθηκε στους κινηματογράφους η ταινία του Κλιντ Ίστγουντ «Ανταλλαγή», που είναι βασισμένη στη ιστορία της Κριστίν Κόλλινς. Το έργο του με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
–
