Μια συγκινητική ανάρτηση έκανε η Σίσσυ Χρηστίδου για τα γενέθλια της αγαπημένης της μητέρας, Μίνας που έχει φύγει από τη ζωή. Η παρουσιάστρια θέλησε να της ευχηθεί και ας μη την έχει πλέον στο πλευρό της.

Η απουσία της μητέρας της η οποία αρρώστησε τον Σεπτέμβριο του 2020 και έφυγε από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2022 είναι αισθητή κάθε στιγμή. Η μητέρα της έδινε τη μάχη της έχοντας να αντιμετωπίσει τη χρόνια μυελοδυσπλαστική λευχαιμία.

«Τα μικρά κορίτσια μας, φωλιάζουν στην καρδιά μας όταν γινόμαστε γυναίκες. Ριζώνουν μέσα μας και μας ακολουθούν. Σε αυτές γυρνάμε πάντα και η δικές τους φωνές μας οδηγούν. Για αυτές γίνονται όλα και αυτές κάνουμε περήφανες.

Τα μικρά κορίτσια μας, είναι οδηγοί και έχουν πάντα τη σωστή απάντηση. Μας θυμίζουν τη διαδρομή. αρκεί να τις θυμόμαστε. να τις ακούμε. Κράτα την φωνή της δυνατή μέσα σου γυναίκα. Γιατί μόνο τότε θα χαθείς. Μόνο αν χαθεί αυτή. Χρόνια πολλά κορίτσια μου.

8.3.23

Χαρούμενα γενέθλια εκεί πάνω μανούλα μου. Εκεί πάνω που είσαι για πάντα κορίτσι. Μου λείπεις» έγραψε συγκεκριμένα στην ανάρτησή της η Σίσσυ Χρηστίδου.

Η Σίσσυ Χρηστίδου είχε εξομολογηθεί στο ΟΚ! τα συναισθήματά της από τότε που «έφυγε» η μητέρα της. «Είναι πολύ δύσκολο, είναι πάρα πολύ φρέσκο, δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος. “Έφυγε” στις 4 Φεβρουαρίου, στα γενέθλια του μπαμπά μου, τραγική ειρωνεία. Είναι όλα τα πρώτα που ζούμε χωρίς τη μαμά. Το πρώτο Πάσχα, η πρώτη Γιορτή της Μητέρας, το καλοκαίρι τώρα χωρίς τη μαμά. Ήμασταν στο σπίτι στη Χαλκιδική με τον μπαμπά μου, τα ανίψια μου και τον αδελφό μου, όπου υπήρχε ήρεμη μελαγχολία και βροντερή απουσία. Άλλες φορές είναι πιο εύκολα, άλλες πιο δύσκολα. Θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό ότι έχω τα παιδιά μου γιατί αυτό μου έδωσε πάρα πολλή δύναμη να αντεπεξέλθω.

Με εντυπωσίασε και ο εαυτός μου γιατί ήταν μια στιγμή που φοβόμουν πάρα πολύ και όταν τελικά “έφυγε” η μαμά, κοίταξα γύρω μου και είδα ότι είμαι όρθια, ότι επιβιώνω. Ήταν μεγάλο το σοκ, αλλά μέσα από αυτό πήρα και πολλή δύναμη. Κατάλαβα ότι είμαι πολύ πιο δυνατή από όσο νόμιζα.»

Ήταν πολύ πιο δύσκολα τον ενάμιση χρόνο που πάλευε, γιατί όταν βλέπεις τον άνθρωπό σου να πονάει, να υποφέρει, υπάρχει και ένα κομμάτι που λυτρώνεται επειδή σταματάει να υποφέρει.

Αισθάνθηκα ότι μεγάλωσα πολύ μετά την απώλειά της. Ήμουν πολύ δεμένη με τη μαμά μου. Δηλαδή κι ακόμη είμαι κι ακόμη την αισθάνομαι. Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω, αλλά τη φωνή της την ακούω γιατί ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που έπαιρνα να συμβουλευτώ για πάρα πολλά θέματα. Οπότε τώρα που δεν μπορώ να την πάρω, αισθάνομαι ότι πάλι έχω την απάντησή της στο κεφάλι μου, ότι συνεχίζει να το κάνει. Γιατί μέσα μου ξέρω ακριβώς τι θα μου απαντούσε», ανέφερε τότε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

-